Κυριακή 8 Απριλίου 2018

Η δοκιμασία και η ...Σταύρωση του! Άραγε υπάρχει Ανάσταση στο δράμα του;;;

Του Μπάμπη Πεΐδη
Μεγάλωσα μέσα στον αθλητισμό και αποτελώ ατόφιο γέννημα-θρέμμα του, έχοντας ζήσει τις ωραιότερες στιγμές μου σαν άνθρωπος και αθλητής, φορώντας φανέλα ποδοσφαιρικής ομάδας! Απο ηλικία 10-12 ετών στα "τσικό" του Πιερικού με τον αείμνηστο Βαγγέλη Καραφουλίδη, και με το πρώτο μου δελτίο σε ηλικία 14ων ετών στους εφήβους του Σταύρου Διαμαντόπουλου, μέχρι το "σβήσιμο" της καριέρας μου στις εθνικές-επαγγελματικές κατηγορίες με τον Εθνικό Κατερίνης, και το κύπελλο ερασιτεχνών Ελλάδος του οποίου την κατάκτηση είχα τη χαρά να γευθώ.
Είκοσι χρόνια περίπου γεμάτα χαρές, λύπες, χαμόγελα, κλάματα, επιτυχίες, αποτυχίες και μια ήσυχη αλλά συνάμα έντονη ζωή, που μόνο οι ποδοσφαιριστές εκείνων των χρόνων μπορούν να ξέρουν τον τρόπο με τον οποίο κυλούσε!
Με χιλιάδες φιλάθλους στις κερκίδες και το ποδόσφαιρο να βρίσκεται στην κορύφωση του σε κάθε επίπεδο!

Με λίγα λόγια, ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό που ζούνε οι αντίστοιχοι με εμάς ποδοσφαιριστές σήμερα. Και με ένα ποδόσφαιρο, το οποίο έχει πεθάνει εδώ και χρόνια στην χώρα μας και αποτελεί ...πόλο έλξης για λίγους, εώς ελάχιστους.

Βρίσκομαι στη δύσκολη και δυσάρεστη θέση να παρακολουθώ και να καταγράφω την ποδοσφαιρική εποχή την οποία βιώνουμε. Έμεινα στον χώρο που με καθιέρωσε και τον υπηρετώ με αγάπη, σοβαρότητα και τεράστια διάθεση απο άλλο μετερίζι, σε μια εποχή όμως που ο Ελληνικός αθλητισμός δοκιμάζεται σε κάθε επίπεδο και το ποδόσφαιρο, το άθλημα που αντιπροσωπεύω, δοκιμάζεται. Το Pieriasport είναι το δημιούργημα μου, το οποίο γεννήθηκε μέσα απο την αμφίδρομη σχέση και αγάπη μου με την Πιερία και τον αθλητισμό της!

 Τη μεγαλύτερη δοκιμασία περνάει ο χώρος του ποδοσφαίρου τον οποίο όλοι όσοι αγαπάμε, θρηνούμε. Απο το δράμα της ανώτερης κατηγορίας την οποία ονόμασαν Σούπερ Λίγκα και έχει γίνει ένας όμιλος επιχειρήσεων στον οποίο επιβάλλεται ο ισχυρότερος οικονομικά (και πελατειακά) παράγοντας ισοπεδώνοντας το άθλημα και την ομορφιά του, μέχρι την τότε Β΄Εθνική και Φούτμπολ Λίγκ σήμερα, στην οποία κανείς δεν είναι σίγουρος πως θα βγεί η χρονιά, τι μέρα ζεί και τι μέρα ξημερώνει, παίζοντας ...περίεργα παιχνίδια (εντός και εκτός γηπέδων) για την επιβίωση του.

Δεν ξέρω άν αυτό που ζούμε στην Ελλάδα έχει τέλος κι άν κάποια στιγμή επιστρέψουμε στο πραγματικό ποδόσφαιρο. Ξέρω όμως και είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι το άθλημα που θέλει ο πραγματικός, αγνός φίλαθλος. Αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο που αγαπάει και θέλει να βλέπει ο φίλος του "Βασιλιά των Σπορ" σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι η απόλαυση του Σαββατοκύριακου και η ώρα που περίμεναν κάποτε σαν Κυριακάτικη γιορτή να ζήσουν οι Έλληνες στις κερκίδες των γηπέδων μας.

Είναι μια καλοστημένη μπίζνα που έστησαν κάποιοι πονηροί, οι οποίοι τριγυρνάνε με φουσκωτούς στις εξόδους τους, θέλουν το ποδόσφαιρο για πάρτι τους επειδή όπως λένε το ...πληρώνουν και επειδή είναι στυγνοί-πετυχημένοι στις επιχειρήσεις τους και φορτωμένοι έπαρση και αλαζονεία στη ζωή τους, αποτελούν ότι πιο επικίνδυνο υπήρξε ποτέ στον αθλητικό χώρο αυτής της χώρας. Γιατί απλά όλοι αυτοί δεν ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΝΟΥΝ, δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, ούτε μπήκαν στον χώρο για να βοηθήσουν.  Τα υπόλοιπα είναι γνωστά!

Μας έμεινε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Τυχαίο;; Όχι δεν είναι.
Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο των φτωχών και ρομαντικών. Γιατί εδώ ο παράγοντας μόνο πληρώνει και τον ξέρουν μόνο οι άνθρωποι της περιοχής του. Και εύχομαι ολόψυχα να μείνει έτσι αυτό το ποδόσφαιρο και μακριά του όλα αυτά τα αρπαχτικά που ασχολούνται στο επαγγελματικό επίπεδο των ΠΑΕ με τις ...μεγάλες κατηγορίες.

Κλείνω με την καλύτερη ευχή που θα μπορούσα να δώσω στο αγαπημένο μου άθλημα. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου