“Το είδες το γκολ μου μαμά;”

Μία ερώτηση που έχω ακούσει αρκετές φορές από τον μικρό μου γιο.
Οι προπονήσεις των παιδιών μου έχουν τα “καλά” τους αλλά και τα “κακά” τους ως προς τη δική μου παρουσία. Ένα καλό είναι ότι είναι την ίδια ώρα και έτσι δεν περνάω ώρες ολόκληρες στα γήπεδα -όχι ότι δεν το έχω ζήσει, να τελειώνει η 1,5 ώρα προπόνηση του ενός και να ξεκινάει τότε του άλλου-.
Το “κακό” είναι ότι δε μπορώ να βλέπω και τις δύο προπονήσεις -ολόκληρες- καθώς είναι σε διαφορετικά γήπεδα. Μοιράζω την ώρα όσο μπορώ και στους δύο, ίσως -να μην πω ψέμματα- κάθομαι λίγο παραπάνω στου μεγάλου καθώς, προσωπικά, τη θεωρώ πιο ενδιαφέρουσα από μία προπόνηση Bambini με αποτέλεσμα να χάνω κάποιες στιγμές του μικρού στο γήπεδο.

Έτσι υπήρξαν αρκετές φορές – κυρίως όταν είχε πρώτο ξεκινήσει το ποδόσφαιρο- που με ρωτούσε ο μικρος αν είδα το γκολ του ή κάποια ωραία φάση που έκανε και του απαντούσα -χωρίς να το έχω δει δυστυχώς- “Ναι αγόρι μου, μπράβο σου!”.
Στην πορεία όμως και τώρα που έχει μεγαλώσει περισσότερο και με έχει “καταλάβει”, όποτε με ρωτάει αν τον είδα και του απαντάω “Ναι, πολύ ωραίο γκολ!” η επόμενη του ερώτηση είναι “Πώς το έβαλα το γκολ; Σε ποια γωνία το έστειλα;;” και εκεί είναι που με “πιάνει” αν λέω αλήθεια ή ψέμματα! Είναι πανέξυπνα τα άτιμα!

Έδωσα το παραπάνω παράδειγμα για να καταλήξω στο ότι τα παιδιά – όσο κι αν δεν το δείχνουν μέσα στο γήπεδο- μας “τσεκάρουν”, έστω και πεταχτά, αν τους παρακολουθούμε.
Με ένα χαμόγελο μας ή ένα νεύμα μας, τους δίνουμε την αίσθηση ότι ήμαστε εκεί και αυτό σημαίνει πολλά για αυτούς. Όχι να τους αποσπάμε την προσοχή αλλά να νιώθουν την παρουσία μας. Γιατί τα παιδιά, όσο μικρά ή μεγάλα κι αν είναι, νιώθουν όμορφα όταν οι γονείς τους είναι κοντά, τους παρακολουθούν, βλέπουν τη προσπάθεια τους και τους ενθαρρύνουν.

Facebook page: Soccermum.gr
Τμήμα ειδήσεων Sports-academies.gr