Η αυτοπεποίθηση του ποδοσφαιριστή - Μέρος 2ο

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΙΙ

Πως ενισχύεται η αυτοπεποίθηση των παικτών ;
Οι προπονητές ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση των παικτών τους όταν:
Χρησιμοποιούν την θετική ανατροφοδότηση για να ενθαρρύνουν τους παίκτες.
Προπονούν σωστά και βελτιώνουν καθημερινά την απόδοση των παικτών.
Πείθουν με τα λόγια τους παίκτες ότι είναι ικανοί και αξίζουν.

Μαθαίνουν τους παίκτες να κινούνται και να ενεργούν με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Η μίμηση αυτή επηρεάζει τους ίδιους αλλά και τους αντιπάλους (χρήση της γλώσσας του σώματος).
Δίνουν έμφαση στην βελτίωση των δεξιοτήτων τους και όχι στα αποτελέσματα των αγώνων.
Χρησιμοποιούν σωστά το σύστημα των αμοιβών.
Δουλεύουν με δύσκολες ασκήσεις στην προπόνηση. Είναι μια πρόκληση για περισσότερη προσπάθεια και διερεύνηση των ορίων τους.

Εφαρμόζουν σωστά τις αρχές της τεχνικής των στόχων (όταν οι παίκτες χρησιμοποιούν συγκεκριμένους και προκλητικούς στόχους για να βελτιώσουν την απόδοσή τους).
Τονίζουν ότι η αποτυχία είναι αποτέλεσμα της μειωμένης προσπάθειας και όχι της ικανότητας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θίγεται η ικανότητα των παικτών γιατί πληγώνει. Πληγώνει γιατί οι ικανότητες θεωρούνται κάτι σταθερό που δεν αλλάζει. Αντίθετα, όταν τονίζουν την έλλειψη προσπάθειας, τότε ο παίκτης γνωρίζει ότι αν προσπαθήσει θα βελτιωθεί (Martens, 1987).

Υποδεικνύουν ως πρότυπα άλλους παίκτες που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και έχουν επιτυχίες. Είναι σημαντικό τα πρότυπα να μην είναι παίκτες πολύ μεγαλύτεροι είτε στην ηλικία είτε στην απόδοση. Επίσης, είναι λάθος ένας μικρής ηλικίας παίκτης να προσπαθεί να μιμηθεί την τεχνική ενός μεγάλου παίκτη, καθώς οι σωματικές αναλογίες είναι διαφορετικές.
Τονίζουν ότι τα αισθήματα άγχους (π.χ. αυξημένος καρδιακός παλμός) δεν είναι ένδειξη φόβου αλλά
ετοιμότητας.
Χρησιμοποιούν την νοερή προπόνηση. Η δημιουργία θετικών νοερών εικόνων βοηθάει ιδιαίτερα στις
μικρές ηλικίες.

Διδάσκουν στους παίκτες τεχνικές χαλάρωσης.
Οργανώνουν τις ασκήσεις και τα παιχνίδια με τρόπο που να δίνουν στους παίκτες την εμπειρία και την αίσθηση της επιτυχίας (π.χ. μεγαλύτερες ή περισσότερες εστίες, ελαφρύτερες μπάλες κλπ).
Δίνουν λάθος ανατροφοδότηση. Αυτό όμως θα πρέπει να συμβαίνει σε εδικές περιπτώσεις και πολύ
προσεκτικά (π.χ. μετά από τραυματισμό, όταν δεν υπάρχει βελτίωση για μεγάλο διάστημα κλπ).

Επίλογος
Η πίστη του ποδοσφαιριστή ότι μπορεί να διορθώνει τα λάθη του και η πίστη ότι τα πράγματα εξαρτώνται κυρίως από τον ίδιο, είναι ο καλύτερος δρόμος που οδηγεί στην αυτοπεποίθηση.
Η πίστη στις ικανότητες του ποδοσφαιριστή και οι προσδοκίες είναι πολύ πιο ισχυρές από οποιαδήποτε αρχική επίδοσή του.
Στο ερώτημα, τι έρχεται πρώτο; η αυτοπεποίθηση, ή η επιτυχία, η απάντηση είναι η αυτοπεποίθηση.
Σε μερικούς ποδοσφαιριστές η αυτοπεποίθηση υπάρχει φυσιολογικά, οι υπόλοιποι πρέπει να την
δουλέψουν με συγκεκριμένες τεχνικές.
Η αυτοπεποίθηση είναι ίσως η πιο βασική από όλες τις δεξιότητες που πρέπει να εξασκεί κανείς αν θέλει να γίνει πρωταθλητής.

Σιδηρόπουλος Βασίλης Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

 Προπονητής ποδοσφαίρου

Βιβλιογραφία

“Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ”

Θεοδωράκης Γιάννης

Γούδας Μάριος

Παπαιωάννου Αθανάσιος

Εκδόσεις Χριστοδουλίδη Θεσ/νίκη 2003