Μπάμπης Πεΐδης - Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ξεψυχάει...

Του Μπάμπη Πεΐδη
Η απαξίωση του Ελληνικού ποδοσφαίρου ξεκινάει απο τις γειτονιές και την μαυρίλα που επικρατεί στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο αφημένο στην τύχη του, την διάθεση κάποιων ανθρώπων που αγαπούν το άθλημα και ανιδιοτελώς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Ένα άθλημα που αγαπάς αλλά στο οποίο κάθε Κυριακή πρέπει να ψάχνεις τον τρόπο να πληρώσεις την διαιτησία, τον γιατρό του αγώνα και το εξοδολόγιο των παρατηρητών, γιατί διαφορετικά δε θα καταφέρεις να παίξεις μπάλα.

Ένα ποδόσφαιρο που οι εκάστοτε μπαχαλάκηδες της ΕΠΟ, κι ενώ περνούσαν και περνούν εκατομμύρια ευρώ απο τα ταμεία τους, φρόντιζαν να κυκλοφορούν (και κυκλοφορούν κάποιοι απο αυτούς ίσως και σήμερα) με "χρυσές" κάρτες, την ώρα που οι ερασιτέχνες παράγοντες έψαχναν τον τρόπο να κρατήσουν τα παιδιά των πόλεων και των χωριών τους στους αγωνιστικούς χώρους, στην υγεία του αθλητισμού και όχι στην αποβλάκωση και το αρρωστημένο "σχολείο" της καθημερινής απαξιωτικής ζωής των Ελλήνων με τα στέκια του ίντερνετ που αποχαυνώνει το μυαλό τους, των ...χημικών παρασκευασμάτων και των καταχρήσεων.

Ένα ελληνικό ποδόσφαιρο ...υψηλών ταχυτήτων, με αποτυχημένους παράγοντες να ασχολούνται (άν και με δεκάδες καταδίκες στην πλάτη τους) συνεχώς και ανελλιπώς με αυτό, και σεσημασμένους στα ποδοσφαιρικά γήπεδα να κρατάνε τις τύχες του στα χέρια τους, πιασμένο, μαγκωμένο και δεμένο χειροπόδαρα το άθλημα, βουτηγμένο μέσα στην λάσπη και τη βρωμιά με "τζιχαντιστές" διαιτητές που ζώνονται κάθε Κυριακή με εκρηκτικά ανατινάζοντας κάθε υγιές κομμάτι που προσπαθεί να επιβιώσει.

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με μια ανύπαρκτη πολιτεία, με γήπεδα χωρίς βοηθητικούς χώρους προπόνησης και με τις προσευχές των ανθρώπων των ομάδων και των ποδοσφαιριστών να μην βρέξει και γίνουν οι αγωνιστικοί χώροι ...λασπόλουτρα!
Με παιδιά ακαδημιών που κάνουν προπονήσεις σε ...χωράφια και αποδυτήρια που πολλές φορές το ζεστό νερό και η θέρμανση είναι πολυτέλεια. Αποδυτήρια που οι σοβάδες μπορεί το χειμώνα να πέσουν απο την υγρασία στα κεφάλια των παικτών και των προπονητών και grass roots απο την ΕΠΟ, για να αποδείξουμε ότι είμαστε Ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κράτος, με Ευρωπαϊκό επίπεδο και ...μαύρους κατοίκους όπως πολύ σωστά έλεγε ο συγχωρεμένος Χάρυ Κλύν.
Θαρρείς και στην UEFA δεν ξέρουν ποιοί είμαστε...

Το ποδόσφαιρο που όλοι τάχα σέβονται και υποστηρίζουν γιατί είναι ερασιτεχνικό, υμνούν τους παράγοντες του και πάντα όμως τους ξεχνούν όταν η πίτα στρώνεται στο ...τραπέζι και το φαγοπότι αρχίζει.

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που άν δεν λειτουργήσει, θα μπούν όλοι αυτοί οι ...επενδυτές, οι μαεστρικά καλοστημένα χαμογελαστοί μεγαλοπαράγοντες που πλουτίζουν απο το άθλημα να παίξουν μπάλα, γιατί πολύ απλά αποτελεί τη βάση του ποδοσφαίρου με υλικά που χτίζουν ποδοσφαιριστές, χαρακτήρες και γεννάει αθλητές με μέταλλο!
Μια βάση που δυστυχώς νοσεί. Και όσο νοσεί, θα συνεχίσει να βγάζει και αρρωστημένα ...παρασκευάσματα!

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ξεψυχάει...