Πόσο είχε παίξει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος πριν τον πάρει η Σάλκε;

Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου
Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ των «μεγάλων» ομάδων και τον τρόπο με τον οποίο γράφονται τα ονόματα των μεταγραφικών στόχων μένεις… άφωνος. Αφήστε δε τον αριθμό των παικτών που γράφεται κάθε σεζόν! Ας δεχτούμε όμως ότι εκεί υπερβάλει ο Αθλητικός Τύπος και ας πάμε στην ουσία που αφορά όχι στο πόσοι είναι, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι παίκτες που αποτελούν στόχο;

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το άθλημα, γνωρίζουμε ότι οι σκάουτερ των ελληνικών ομάδων τσεκάρουν παίκτες μικρής ηλικίας από το ελληνικό πρωτάθλημα, κυρίως της Super League και μένεις με την απορία ποια είναι τα κριτήρια της αναζήτησης;

Δεν θέλει και πολύ κόπο για να καταλάβεις ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι αν παίζουν. Αν έχουν συμμετοχή! Πόσα λεπτά αγωνίστηκαν… και σχεδόν τίποτα άλλο.
Δε θέλω να μπω στη διαδικασία να αναφέρω ονόματα παικτών που έχουν γραφτεί για Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ ή εξωτερικό για να μην αδικήσω κανένα από αυτά τα παιδιά, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις το κριτήριο είναι “ο τάδε πιτσιρικάς έχει κάνει 20 συμμετοχές φέτος με την τάδε ομάδα, συνεπώς είναι έτοιμος και για μεγαλύτερα πράγματα».

Οσοι γνωρίζουμε τα της προπονητικής, ή έχουμε πολύχρονη σχέση με τα γήπεδα, κατανοούμε εύκολα ότι πρόκειται για τελείως λάθος κριτήριο. Στις ηλικίες των 18 ή 19 ετών, δεν είναι αυτό που μετράει! Το πόσο έχει παίξει, αλλά το τι προσόντα έχει για να παίξει, κι αν τελικά παίζει και καλά!

Παγκοσμίως τα scouting report όλων των συλλόγων για τις ηλικίες αυτές στέκονται σε τελείως διαφορετικά κριτήρια, από το πόσες συμμετοχές έχει. Αυτές οι αναφορές, όπως και τα λεπτά συμμετοχής, τα κοιτούν αποκλειστικά και μόνο στις περιπτώσεις των «έτοιμων» παικτών, και αναφέρονται ως σημαντικό κριτήριο αμιγώς στους επαγγελματίες κάποιας πλέον ηλικίας…

Για τo scouting αυτό που μετράει είναι τα προσόντα του παιδιού, ως σύνολο. Πρώτα κι πάνω από όλα το κορμί, μετά η τεχνική, η δύναμη, η αντίληψη, η ταχύτητα, ανάλογα φυσικά και με τη θέση.

Σας θυμίζω δύο παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ. Ας δούμε λοιπόν δύο μεταγραφές Ελλήνων παικτών τα τελευταία χρόνια από συλλόγους του εξωτερικού.

Η πρώτη, χωρίς δεύτερη κουβέντα, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Ο μικρός πήγε στη Σάλκε με 2 εκατ. ευρώ και πλέον αξίζει πολλά περισσότερα.
Πόσο είχε παίξει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος πριν τον πάρει η Σάλκε; Είχε τέσσερις συμμετοχές ως βασικός και δύο ως αλλαγή σε δύο χρονιές με τον Ολυμπιακό. Ε, και; Τα προσόντα αυτού του παιδιού φώναζαν από μακριά ότι θα κάνει καριέρα. Τι έπρεπε να δει ο σκάουτερ της Σάλκε δηλαδή; Πότε θα κάνει 30 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό για να πει “πάρτε τον με κλειστά μάτια”; Στην Ελλάδα σχεδόν δεν πήρανε χαμπάρι, τι είχανε στα χέρια τους…

Ο Κώστας Φορτούνης επίσης είναι μια… κραυγαλέα περίπτωση που πήγε πριν χρόνια από τον Αστέρα Τρίπολης στην Καϊζερσλάουτερν με ελάχιστα χρήματα. Ξέρετε πόσα ματς είχε κάνει στον Αστέρα ο Φορτούνης μέχρι να αποφασίσουν οι σκάουτερ της Καϊζερσλάουτερν ότι κάνει; Τρία ματς ως βασικός κι αρκετά ως αλλαγή για λίγα λεπτά.


Το χαμόγελο του Μιχάλη Ζαννάκη στην αγκαλιά του Jurgen Kohler τα λέει όλα!

Η περίπτωση του Ζαννάκη
Πραγματικά είναι να απορείς, πώς κατάφερε για παράδειγμα ο γεννημένος το 2000 Μιχάλης Ζαννάκης να πάρει μεταγραφή από τα γήπεδα των τοπικών της ΕΠΣ Μακεδονίας και να βρίσκεται κυριολεκτικά στην αγκαλιά του Jurgen Kohler, ο οποίος κάνει χιλιόμετρα για να βλέπει τις προπονήσεις του στην U19 της Hoffenheim!

O Ζαννάκης πριν βρεθεί στον Λαγκαδά, ήταν μέλος της ΠΑΕ Ηρακλής η οποία μετά το δραματικό καλοκαίρι του ’18 βρέθηκε στην Footballeague 2 σκορπίζοντας τα ταλέντα της στους πέντε ανέμους… Οι σκάουτερ της γερμανικής ομάδας (Sport Experte), άκουσαν γι αυτόν, αγνόησαν εντελώς την τοπική κατηγορία στην οποία αγωνιζόταν ως επιθετικός, πήγαν τον είδαν και η συνέχεια γράφεται πλέον στη Γερμανία…

Κορμί, αντίληψη, τεχνική (για τη θέση του που είναι ως επιθετικός) και τι δεν έχει αυτό το παιδί που να μην “φωνάζει” ότι μπορεί να κάνει καριέρα. Κι’ όμως ουδείς είχε ασχοληθεί σοβαρά μαζί του, πέρα από τους σκάουτερ που τον ανακάλυψαν.

Οσο για τα παιδιά που κοιμούνται με το όνειρο να γίνουν οι νέοι… Μαυροπάνοι;
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τους προπονητές τους που… τρέμουν στην ιδέα να τους βάλουν στην 11άδα. Ισως αν μείνουν κι άλλο ένα χρόνο στην ομάδα και παίξουν 30 ματς βασικοί, κάποιοι να τους δουν. Θα τους επιλέξουν όμως μόνο επειδή παίζουν;

Είπαμε πως για τα «ταλέντα» το τελευταίο που μετράει στους διεθνείς σκάουτερ είναι οι συμμετοχές…

Αντε όμως να το εξηγήσεις αυτό σε όλους όσοι μετέχουν στις προεπιλογές παικτών…
Πηγή: acadimies.gr