Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

« Άνθρωποι μονάχοι…» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ - ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Ο τίτλος είναι παρμένος από το υπέροχο τραγούδι σε στίχους Γιάννη Καλαμίτση και μουσική Γιάννη Σπανού. Υπενθυμίζω την πρώτη στροφή:
«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι /
σαν το ξεχασμένο στάχυ
/ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος/
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος/
σαν το ξεχασμένο στάχυ/
άνθρωποι μονάχοι..»

Η μοναξιά που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος είναι ένα ανησυχητικό και θλιβερό φαινόμενο, που τείνει να πάρει απροσμέτρητες διαστάσεις ,καθώς πλήττει άτομα κάθε ηλικίας, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Στην έξαρση της ψυχικά επώδυνης αυτής κατάστασης συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό η βαθιά ηθική και οικονομική κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας και τα συνακόλουθα προβλήματα της ανεργίας, της πτώχειας, της έλλειψης ιδανικών, στόχων και οράματος των νέων ιδίως ανθρώπων. Όταν το άτομο αδυνατεί να βρει διέξοδο από την κοινωνική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει ,λόγω έλλειψης κατανόησης, συμπαράστασης ,αλληλεγγύης και αγάπης από τον οικογενειακό και κοινωνικό τους περίγυρο μπορεί να οδηγηθεί στην επικίνδυνη παθολογική κατάσταση της κατάθλιψης, του άγχους, του πανικού, της απόσυρσης από τη ζωή, ως και την αυτοκτονία.

Την μοναξιά βιώνουν βαθύτερα όσοι έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, όσοι έχουν αντιμετωπίσει μια απροσδόκητη ερωτική απογοήτευση, όσοι έχουν νοιώσει την απόρριψη και την υποβάθμισή τους από γονείς, δασκάλους ή φίλους κατά το στάδιο της κρίσιμης εφηβικής ηλικίας και όσοι από τη φύση τους είναι άτομα άτολμα, φοβικά, απαισιόδοξα, ανασφαλή και συνεσταλμένα.

Οι μοναχικοί άνθρωποι μπορεί να βρίσκονται ανάμεσά μας, στο διπλανό διαμέρισμα, μέσα στο ίδιο σπίτι, στην καφετερία, στο σχολείο και στο γήπεδο. Είναι κλεισμένοι ερμητικά στον εαυτό τους ,καίτοι περιβάλλονται από φίλους, συγγενείς και συναδέλφους. Φαίνονται ότι δήθεν επικοινωνούν με τη συντροφιά τους στο καφέ-μπαρ, ενώ είναι απορροφημένοι στο υπερσύχρονο κινητό, ή το τάμπλετ. Όταν βρίσκονται στο σπίτι αναζητούν άψυχη και αφύσικη επικοινωνία με αγνώστους ανθρώπους σερφάροντας στο διαδίκτυο ,απομονωμένοι από τα λοιπά μέλη της οικογενείας τους, όπου ακόμα αυτή υπάρχει.

Την ανάγκη της ανθρώπινης σχέσης για επικοινωνία με την φυσική παρουσία συνάνθρωπων ,προς απάμβλυση του φαινομένου της μοναξιάς, την έχει υποκαταστήσει η αναζήτηση φίλων μέσω του facebook ,όπου εκατοντάδες άτομα καθημερινά αναγγέλλουν ονομαστικά και με ανάρτηση φωτογραφιών τους την επιθυμία τους για σύναψη φιλίας. Το άκομψο εν προκειμένω είναι, ότι στις λίστες μεταξύ των ατόμων ,που προφανώς αισθάνονται μοναξιά , συμπεριλαμβάνονται και δεκάδες άτομα ανήκοντα στον εκκλησιαστικό χώρο, όπως Επίσκοποι, Αρχιμανδρίτες, Μοναχοί και Μοναχές, που θεωρητικά τουλάχιστον έχουν εναποθέσει τη ζωή και τις ελπίδες τους στον Κύριο, τον καλύτερο σύντροφο και συμπαραστάτη κάθε μοναχικού ανθρώπου.

H μοναξιά πάντως σαν κατάσταση και συναίσθημα ,που έρχεται απρόσκλητη και φθάνει μοιραία στη ζωή του ανθρώπου, πρέπει να διακριθεί από τηνμοναχικότητα ,που αποτελεί συνειδητή επιλογή κάποιου ανθρώπου να απομακρυνθεί από την κοινωνία για να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του και να αφοσιωθεί στην πνευματική του ολοκλήρωση .

Αντίδοτο για την αντιμετώπιση του ψυχοφθόρου συναισθήματος της μοναξιάς αποτελεί η θαρραλέα έξοδος του εγκλωβισμένου ατόμου από τον ασφυκτικό κλοιό της απομόνωσης και η ενασχόληση του με διάφορες δραστηριότητες που θα του δώσουν νόημα και περιεχόμενοι στη ζωή του. Η εθελοντική προσφορά εργασίας με την ένταξη σε φιλανθρωπικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, η συμμετοχή σε αθλητικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, η συμπαράσταση σε πάσχοντες, ασθενείς και εγκαταλελειμμένους ,η συναναστροφή με πνευματικά καλλιεργημένους ανθρώπους και τέλος η υγιής θρησκευτικότητα με την συνειδητή προσευχή και συμμετοχή στα ιερά μυστήρια και τα δρώμενα της Εκκλησίας αποτελούν αποτελεσματικά «φάρμακα » για την αντιμετώπιση του δυσάρεστου και επικίνδυνου συναισθήματος της μοναξιάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου